Hallo allemaal, mijn naam is Leon Akkerman, ben 41 jaar en woon samen met mijn vriendin Marjolein van Aerle in het kleine dorpje Ommel in de buurt van Asten (NB). In het dagelijkse leven werk ik bij een Frans concern als Internationaal Key Account Manager. Hierdoor heb ik de mogelijkheid om wanneer ik niet reizende ben, vanuit huis te kunnen werken.

Wij hebben al 16 jaar labradors. Op dit moment hebben we acht labradors. Waarom zoveel? Nou, Marjolein heeft moeite met het wegdoen van de pups ;-). Ook hebben wij naast de honden nog vier paarden.

	foto: Henk Eggink (www.fotojacht.nl)

Mijn grote hobby is het voorjagen van honden. Hier gaat dan ook, naast het verzorgen van de dieren, mijn meeste vrije tijd in zitten. Met mijn vorige labrador Millers Square Maggie heb ik al heel wat mooie wedstrijden mogen lopen en overwinningen mogen vieren. Maggie was een kleine, sterke en vooral werklustige, met een enorme will to please, teefje waar ik nog steeds heel trots op ben. Ze is nu 10 jaar oud maar nog steeds even actief. Ze is dit jaar nog 2de geworden op de groen en grijs wedstrijd georganiseerd door de FRC.

Toen ik nog volop met Maggie in training was ben ik op zoek gegaan naar een opvolger. Nu inmiddels 7,5 jaar geleden hebben wij Fellow opgehaald bij Wilma en Bennie Harmsen. Zij gaven ons meteen het vertrouwen dat wij geschikte baasjes zouden zijn voor hun pup. Hier zijn wij ze tot op de dag van vandaag nog dankbaar voor. Fellow's zusje Rosa stond vorig jaar al op de Nimrod en nu dus gevolgd door haar grote broer.

Voor Fellow zal deze Nimrod een afsluiting betekenen van het actief deelnemen aan wedstrijden. Na 7,5 jaar van hard werken, vele proeven lopen en het behalen van mooie successen vinden wij het mooi geweest. Diegenen die Fellow een beetje gevolgd hebben, weten dat hij naast het lopen van proeven in Nederland (MAP's, OWT's, WT's, Artemis en IWT) ook veel wedstrijden in België (WT's) gelopen heeft en inmiddels ook al aardig wat nakomelingen rond heeft lopen waarop wij enorm trots op zijn.

	foto: Henk Eggink (www.fotojacht.nl)

Fellow is naast een goede, talentvolle werkhond, een verschrikkelijke lieve reu met een zeer groot hart. Alle honden bij ons thuis kunnen een potje bij hem breken en hij is een voorbeeld voor onze overige honden.

De volgende generatie jonge honden staat hier thuis al te popelen om in zijn voetsporen te treden. Maar ik zal de tijd die ik met hem beleefd heb nooit vergeten en de ervaringen meenemen bij het opleiden van mijn jonge hondjes.

Rest mij nog om iedereen te bedanken die zo intens meegeleefd hebben. De fokkers van Fellow, Bennie en Wilma Harmsen en niet te vergeten mijn steun en toeverlaat Marjolein die altijd meegaat met trainingen, thuis blijft als ik op wedstrijd ben om voor de rest van de dieren te zorgen en mij met raad en daad bij staat op momenten dat het soms even tegenzit.

Wij kijken uit naar een sportieve dag waar we later met veel plezier op terug kunnen kijken.

Iedereen heel veel succes gewenst en tot de 14de!

Na jarenlang gevlogen te hebben bij de KLM werd het eens tijd om met de beide benen op de grond te blijven. Wim - mijn man - en ik gingen ons eens oriënteren in de labradorwereld want dat waren DE honden van onze keuze. In 1992 was er net een nestje bij Elza Gravestein en zo kwam Quincer in ons leven. Het werd mijn broddellap en ik leerde veel van de trainingen bij Joke de Zanger.

Hierna kwam Sepp van het Muntenbos. We waren een twee-eenheid en kwamen in 2003 op de Nimrod. Welke volgende hond zou hieraan kunnen tippen???!!!! Het werd Timber of Upperclaws van Ton Uphof.

Hij bracht ons soms tot wanhoop. Zijn passie was dermate groot dat hij overal kadavers vond in alle staten van ontbinding!! Nooit geweten dat er zoveel dierlijk afval lag! Zelfs tijdens een workingtest had hij meer interesse in poep dan in een dummy. Ondersteund door trainingen van Ton van der Avort en Ronald van der Hul begon hij het te begrijpen en haalde zijn diploma's C, B en A. Echter op jacht is hij op zijn best met zelfstandig handelen.

Dit jaar hebben wij veel wedstrijdervaring opgedaan o.a. de IWT in Hongarije en verschillende MAP's.

Nu zijn wij uitgenodigd voor de Nimrod en vinden het een geweldige eer!

Mijn naam is Egbert Bal. Ik ben 62 jaar en full time werkzaam als cardioloog in het Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein. Het is dan ook wel eens moeilijk om genoeg tijd vrij te maken voor deze intensieve hobby.

Bijna 30 jaar geleden was de Flatcoated Retriever een vrijwel onbekend ras in Nederland. De mensen dachten dat je met een zwarte setter(!) liep. Onze eerste flatcoat (reu) haalden wij toendertijd uit Engeland: Nelson Trafalgar. Heel wat Flatcoats in Nederland zullen deze verre voorvader ergens in hun stamboom terug kunnen vinden. Zo ook mijn Roughcovers Billy Bluebill ... (Joeri).

Maar voordat Nelson mocht "vaderen" moest hij wel geschikt bevonden worden. Exterieur en gezondheid waren criteria, maar natuurlijk ook jachteigenschappen. En zo kwam het dat ik de KNJV trainingen ging volgen en ben ik, na het behalen van het jachtdiploma, de jagerswereld ingerold.

Al ben ik "geweer" in het veld, de grootste voldoening heb ik toch als mijn hond goed werk heeft verricht. Toen Joeri op ons pad kwam, waren we eigenlijk helemaal niet op zoek naar een tweede hond. We trainden bij Joke de Zanger (Roughcovers) en op een trainingsochtend had ze een herplaatsing bij zich. Mooie grote reu, 3 jaar. Zij dacht dat hij goed bij mij zou passen. Ze zei: "Er zit veel in deze hond, maar je moet het er nog wel uithalen".

Dat heb ik toen maar gedaan. Eerst (tot haar overlijden) met de hulp van Joke zelf en daarna met de trainers van Multidog en het Gewest Utrecht.

Dit is een goed moment om alle mensen die ons op welke manier dan ook geholpen hebben op de weg hiernaartoe veel dank te zeggen. Als iemand mij 30 jaar geleden had voorspeld dat ik ooit aan de Nimrod zou mogen deelnemen, dan had ik dat nooit geloofd. En nu is het zover!

We gaan ervan genieten en ik wens alle andere deelnemers ook een heel fijne dag toe!!

Egbert en Joeri

Ik ben Jaap Dansen, 61 jaar, getrouwd met Joke. Vader van drie kinderen en opa van twaalf kleinkinderen, dus rijkelijk bedeeld. Wij hebben al 40 jaar honden waarvan de laatste 22 jaar jachthonden (Duitse Draadhaar - Drent - Golden). De laatste negen jaar doe ik intensief jachttraining met heel veel plezier en passie.

Ik heb deze negen jaar getraind bij Multidog onder leiding van Arno Brosky. En met heel veel plezier omdat hij eigenlijk dezelfde instelling heeft als ik. Daar bedoel ik mee: a) positief trainen, b) veel variatie, c) veel verschillende terreinen, d) altijd opbouwend trainen, e) goed gekozen groepen en indien nodig naar een wedstrijd toe trainen. Daarnaast doen we met de groep inclusief trainer en helper leuke dingen zoals etentjes of workshops.

Ik sta op de Nimrod met mijn Golden Lowly Arthur. Voor iemand die hem nog niet kent zal ik hem even voorstellen. Hij is Engelse import, nu vier en een half jaar oud. Hij luistert geweldig, wil altijd werken, is enorm op zijn baas gericht, enorm snel (af en toe iets te) en heeft tot slot een oneindige passie.
Ik was een Drent gewend dus toen ik Arthur kreeg was de wereld van verschil enorm. B.v. de Drent voelt altijd eerst of het water erg nat is terwijl Arthur altijd probeert in één keer naar de over kant te springen. Dus jullie zullen begrijpen: ik kan me niet beter wensen.

	foto: Jeroen van Vliet (www.jeroenfotografie.nl)

Ik zou graag van de gelegenheid gebruik willen maken om via deze weg mensen te bedanken die er mede voor gezorgd hebben dat dit mogelijk is geworden. Op de Nimrod kan alleen nummer 1 dat doen (begrijpelijk).

Natuurlijk eerst mijn vrouw Joke die mij alle gelegenheid heeft gegeven alle jaren te trainen zoals ik het zelf wilde en daar altijd relaxed in stond.
Arno Brosky voor de onwijs leuke en interessante trainingen en natuurlijk de groep waar ik mee train. We staan dit jaar met vijf man op de Nimrod, toch een hele prestatie!

Ger de Rooy, mijn vaste training's maat op de woensdag, we hebben veel van mekaar geleerd. Hans Huiszoon die het mogelijk heeft gemaakt dat ik de laatste twee jaar mee kon gaan met jachtpartijen om ook dat onderdeel onder de knie te krijgen. Dus mochten er nog mensen zijn die een voorjager met hond nodig hebben: we komen graag.

Kees Karremans die er de eerste jaren vaak als helper bij was. Marion Dijkmans voor de sportieve en leuke concurrentie tijdens de MAP's. Natuurlijk enorm leuk dat we er nu alle twee staan. Deze eerste jaren met Arthur waren een groot feest, ik hoop er nog vele jaren op deze manier aan te kunnen plakken.

Alle deelnemers en toeschouwers een geweldige dag toe gewenst op 14-11-2011.

Jaap Dansen

Mijn naam is Marion Dijkmans. Ik ben 47 jaar, getrouwd met Wil Dijkmans. Samen hebben wij 2 dochters en 2 kleindochters en zijn in het bezit van 2 Goldens. Ik ben werkzaam op het kantoor van een productiebedrijf. Mijn grootste hobby, natuurlijk mijn hond.

Mijn allereerste Golden heb ik gekregen van iemand. Helaas kwam deze van een broodfokker af, met alle ellende van dien. Hij mocht maar 6 jaar worden. Hierna even geen hond, we waren bang om weer in hetzelfde scenario terecht te komen. Tja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan en na een lange periode toch contact opgenomen met Therese van Wijk (from the Huntinghouse).

Na telefonisch overleg en mijn angst te hebben geuit voor weer een hond die van alles zou mankeren, heb ik een afspraak gemaakt en met haar gesproken over het wel en wee van haar manier van fokken. Ik was overtuigd en besloot een pupje van haar te nemen. Zij is diegene die mij ook vertelde van de jacht (wist ik veel). Ik zei tegen haar: nou dan wil ik dat ook eens gaan proberen. In no time was ook ik verslaafd aan dit virus.

Mijn trainingen volgde ik bij de Hondenschool van Rinus Biemans. De eerste jaren heb ik les van Mart van de Wiel gehad en daarna van Rinus zelf. Hiernaast trainde ik met o.a. Henk de Ronde, Elly Willemse (Jan hielp ook vaak mee), Wilma Kesselring en uiteraard samen met Wil.

Tezamen met al deze mensen ben ik gekomen tot waar ik nu ben: een hele trotse voorjager en eigenaar van "Deejay from the Huntinghouse".

Ik hoop dat we er met z'n allen een hele mooie dag van kunnen maken en wens alle mede-voorjagers heel veel succes. Maar vooral ook: geniet van deze dag en geniet van je hondje.

Hoi allemaal,

ik ben Ad van Dongen en ben gehuwd, jammergenoeg hebben wij geen kinderen. Wij hebben 2 Duitse Staande Kortharen, Boy en Gabber, waar wij héél veel van houden en plezier van hebben.

Met Boy heb ik met veel plezier jachttraining gedaan en veel wedstrijden gelopen. Hij miste op een haar na de Nimrod in 2004. Zo werd hij bij hondenschool Rinus Biemans 4 jaar achter elkaar clubkampioen.

Toen Boy 9 jaar was hebben wij een pup erbij genomen en dat was Gabber v.d. Slotbosse-Heide. Gabber kon zo nog héél veel leren van Boy. Zo was het prachtig dat ook Gabber in 2009 clubkampioen werd.

In dat zelfde jaar gaf ik mij op voor 3 KNJV-wedstrijden, waarvan wij 2 keer een eerste en 1 keer een gedeelde eerste plaats behaalden. Daarna ben ik zelfstandig MAP-trainingen gaan doen met een klein gezellig groepje.

Zo trainen we met zijn viertjes, te weten: Rosemarie Blokland, met haar hond Kaya, Jolanda Verhoeven met Göran (een broer van Gabber) en Agnes de Vos met haar hond Aika. Dit doen we met veel plezier. Die meiden hebben er ook heel veel voor over en daar wil ik ze dan ook langs deze weg voor bedanken.

Zo wil ik ook de gemeente Geertruidenberg en Jan en Jurgen Staal waar de 7 verschillende trainingsvelden van zijn, heel erg hartelijk bedanken voor hun toestemming dat we daar op mogen trainen en hopen daar nog lang gebruik van te mogen maken.

Zo wil ik natuurlijk ook de jagers bedanken die hiervoor toestemming hebben gegeven. En niet te vergeten Henk de Beer, die als hij even tijd heeft het veld mee in gaat om met zijn jachtgeweer mee te helpen aan de trainingsproeven. Allen nogmaals mijn dank hier voor.

Tevens wens ik alle deelnemers aan de Nimrod 2011 heel veel succes. En het publiek een mooie en fijne dag.

Ik ben Willeke van Eerden-Til en vind het echt super dat ik met Aileen voor de Nimrod ben uitgenodigd. Ik ben dankbaar dat ik dit mag beleven.

Ik ben getrouwd met Willy en wij zijn rijk met onze dochter Emma en schoonzoon Joost. En sinds augustus ook een prachtige kleinzoon genaamd Thijs. Ik ben geboren en getogen in de prachtige Achterhoek en opgegroeid tussen de dieren. Waaronder ook honden. De liefde voor honden is al in mijn prille jeugd ontstaan. De jonge hondjes kregen poppenkleertjes aan en werden in de poppenwagen rondgereden.

Toen wij trouwden in 1979 kregen we van vrienden een Ierse Setter. Dit was geen succes en deze ging terug naar het dierenasiel. Hier zochten we een leuk pupje uit (kruising Labrador). Casper was een geweldige hond en werd 16 jaar.
Daarna kwam Floortje (Labrador zonder stamboom). Daar deed ik flybal mee. We fokten een nestje en daaruit hielden we Joy. Veel vreugde hebben we aan haar beleefd. Met haar ging ik voor het eerst naar de jachttraining van de KNJV afdeling Groenlo. Vele mooie B-diploma's hebben we behaald, maar een MAP-B is niet gelukt.

Ik was duidelijk besmet met het jachthondenvirus en dus moest er een goede hond komen. Dat werd Aileen van de Abbotsross kennel van Mary en Wim Reinders. Aileen ontpopte zich als een talentvolle hond.

Met haar hebben we in 2008 een nestje gefokt. Daaruit zijn 8 geweldige pups geboren. Raven, de eerst geborene, hebben we gehouden en wordt voorgejaagd door mijn man Willy. Hij is inmiddels ook besmet met het jachthondenvirus! Zeven mooie jaren train ik nu met Aileen. Prachtige resultaten hebben we behaald op KNJV-proeven en MAP's. En dat alles wordt nu bekroond met een uitnodiging voor de Nimrod. Geweldig!

Om zo ver te komen heb ik bij verschillende groepen getraind. Elk voorjaar bij de KNJV Groenlo. Daarnaast 3 jaar bij de Retriever Groep Borculo. Toen ik gestopt ben met werken heb ik een aantal seizoenen getraind bij Team Work en de Vallei Apporteurs. Ook train ik al vele jaren met plezier bij Konsequent.

Alle trainers en hulptrainers en iedereen die op wat voor manier dan ook heeft bijgedragen aan ons succes wil ik heel hartelijk bedanken.

We hopen 14 november op een mooie dag. Alle deelnemers heel veel succes gewenst!

Mijn naam is Erik ten Have, woon in Diepenheim (Twente), getrouwd met Anette en wij hebben een zoon, Maikel. Wij hebben vijf Vizsla's, waarvan twee kortharen en drie draadharen. In de KNJV-wereld ben ik nieuw. Ik heb hiervoor wel honden gehad voor de jacht. Hoe het binnen kwam maakte niet uit als het maar binnen kwam, natuurlijk wel heel!!

Mijn eerste hond voor de KNJV is Ludas. Een hond die ik uit Hongarije heb gehaald omdat ik hier niet kon vinden wat ik zocht: een hond voor de shows en waar ook nog jacht in zat.

Als puppy van zeven weken oud begonnen bij trainingsgroep Zwiep en hij ging direct al als een speer. Één voor één kwamen de diploma's binnen, met als hoogtepunt een B met 80 punten. Daarna trainen voor de A en van de vijf proeven haalde hij er vier met in één een 10 voor dirigeren. En dit jaar dan de A mappen met als "hoofdprijs" een uitnodiging voor de NIMROD. Ondertussen heeft hij zich op showgebied ook bewezen met zijn 24 titels, maar het liefst gaat hij toch mee op de praktijk jacht.

Dat wij op de NIMROD staan is mede te danken aan onze trainers, helpers, grondeigenaren, jagers en alle andere mensen op wat voor wijze dan ook en hiervoor willen Ludas en ik bedanken en we hopen dat we mooi werk kunnen laten zien.

Ik ben Ken, een Cesky Fousek, geboren in Tsjechie.

Mijn baasje Anton Kempink heeft mijn vader Dar gekregen van een goede Tsjechische jachtvriend en werd in 2002, op 3-jarige leeftijd uitgenodigd om aan de Nimrod deel te nemen. Dar werd hierbij 7e. Dar was "Intern. Champion". Deze titel is hem toegekend door het F.C.I. Dat betekent dat hij zowel bij tentoonstellingen als op werkproeven eerste plaatsen moet hebben behaald. Er hebben reeds diverse nakomelingen van hem deel genomen aan de Nimrod.

Anton heeft in 1990 de Nimrod gewonnen met de 3-jarige D.St. Draadhaar Astor met 281 punten. Dat hij nu voor de 3e keer, en nu met mij, is uitgenodigd is wel heel bijzonder.

Ik heb aan diverse internationale proeven in Tsjechië en Duitsland met goed gevolg meegedaan. Ook op exterieurkeuringen waar ze mij heel mooi vonden kreeg ik een uitmuntend.

Mijn baasje traint ook veel andere honden, vooral Cesky Fousek's. Verder gaan wij, tot mijn plezier, veel samen op jacht en staan ook op de zweethondenlijst en worden vaak ingeschakeld voor nazoek van gewonde reeën en wilde zwijnen. Zowel in binnen- als in buitenland.

Proeven lopen vind ik leuk. Echter het is allemaal een voorbereiding op de jacht. De jacht is voor mij het summum.

Mijn baasje vindt het jammer dat er bij de Nimrodproef, zoals tot voor enkele jaren geleden, geen vos meer gebruikt wordt als apport, daar er toch diverse keren in het jachtseizoen vossen op het tableau liggen en deze toch ook op een weidelijke manier moeten worden binnen gebracht.

Tevens vond hij het niet eenvoudig om ons te kwalificeren voor de Nimrod daar de Maps al snel vol zitten. Mede gezien het feit dat collega-honden niet de intentie hebben om mee te doen met de Nimrod.

Nu hoop ik op 14 november samen met mijn baasje Anton en bazinnetje Wilma op een sportieve dag met een goede uitslag. Echter, meedoen is belangrijker dan winnen.

Ik ben Matty de Putter, getrouwd met Levien. Wij hebben 3 kinderen en 4 kleinkinderen. Onze eerste GM was Dorka. Een pittige reu met een enorme jachtpassie en drang om te doden. Menig kip, eend en gans uit ons weiland is door zijn toedoen in de soep beland. Hoewel hij 1 maal een KNJV B diploma behaalde, beseften we dat hij te grillig en onvoorspelbaar was om hier veel van te verwachten.

Op zoek naar een tweede GM kwamen we uit bij kennel van het Exelseveld, bij Gerrit Klokman. Wij konden ons helemaal vinden in zijn devies: "Een jachthond moet 365 dagen van het jaar als huishond kunnen fungeren en daarnaast over voldoende passie en jachtkwaliteiten beschikken". Meiske voldoet hier helemaal aan. Dorka hebben we met pijn in ons hart in laten slapen nadat hij tijdens een training met een door hem doodgebeten schaap terug kwam in plaats van met een eend. Hij was toen 4 jaar oud.

Op dit moment hebben we Meiske en haar dochters Arras "Vrommes" van Dorka's Plek die 3 jaar is, en Becses van Dorka's Plek die 7 maanden oud is.

Van pupje af tot ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik met Meiske getraind bij Multidog. Meiske haalde haar eerste MAP A in 2009 in Bergeijk. In 2010 ging het op proeven dermate slecht dat ik besloot geen proeven meer met haar te doen. Echter, toen we na haar dracht afgelopen voorjaar, weer wat gingen trainen voor de lol, bleek al snel dat ze er weer plezier in had. En dan kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Ik schreef haar in voor enkele MAP's met als resultaat dat we een uitnodiging kregen voor deelname aan de Nimrod.

Mijn man, Levien, is gek op de honden. Het liefste heeft hij dat ze lekker tegen hem aan liggen op de bank maar hij maakt ook grote vrije wandelingen met hen en gaat zeer regelmatig met hen fietsen.

Ik wens de mede-deelnemers heel veel succes en het publiek heel veel plezier op 14 november.

Mijn naam is Rico van der Scheer en woon samen met mijn vrouw en onze 2 Duitse Staande Draadharen in het Brabantse Liempde. Ik ben opgegroeid aan de Zande in Kamperveen, de jacht en jachthonden waren er bij ons al zolang ik me kan herinneren.

Mijn vader had de jacht rond het huis en fokte in die tijd Draadharen onder de kennelnaam "van de Koelucht". Wegens gezondheidsredenen heeft mijn vader na een aantal jaren de overstap gemaakt naar Labradors, maar mijn passie voor de draadhaar was toen al aangewakkerd. Omdat mijn vader jachthondentraining gaf bij de KNJV in Kampen, kwam ik al op jonge leeftijd in aanraking met de jachthondensport. Als helper van mijn vader tijdens de trainingen heb ik veel voorjagers met hun jachthonden zien werken.

	foto: Jeroen van Vliet (www.jeroenfotografie.nl)

Inmiddels in bezit van mijn jachtakte, kwam ook de wens voor een eigen hond. De keuze voor een ras was niet moeilijk, ik wilde perse een draadhaar!! Die vond ik bij Arjen en Ali Mol uit Enter, het werd een teefje genaamd "Moustach van het Wildrivier 't Rheins". Met haar heb ik lekker gejaagd en ook vele wedstrijden gelopen, met als bekroning de Nimrod in 2000. Helaas is ze in 2008 op 12 jarige leeftijd overleden.

Gelukkig had ik een aantal jaren daarvoor al de keuze gemaakt om er een jonge draadhaar bij te nemen, en dus viel ik niet in een gat. De jacht en de jachthondentraining is uitgegroeid tot een ware passie waar al heel wat trainingsuurtjes in zijn gaan zitten. Gelukkig is mijn vrouw ook verslaafd aan de jachthondensport, dus dat is bij ons thuis nooit een discussiepunt.

	foto: Henk Eggink (www.fotojacht.nl)

Mijn huidige draadhaar Beard is een teefje van 6 jaar en komt van de familie Evers uit Kloosterhaar. Het is een vrolijk hondje wat ontzettend graag wil werken, en ze pikte van het begin af aan alle oefeningen razendsnel op. Ik heb dit jaar 6 MAP's gelopen met haar, en we hebben daarbij maar 1 apport gemist. Het gevoel is dus goed, en de uitnodiging voor de Nimrod voelt echt als de "kers op de taart".

Rest mij nog een groot "dankjewel" aan iedereen die de afgelopen jaren de tijd en de energie op heeft gebracht om met ons te trainen, te helpen, te supporteren of gewoonweg belangstelling te tonen. Bedankt voor alle steun en gezelligheid, zonder jullie allen was het niet gelukt!

Last but not least degene die me altijd de spiegel voorhoudt en zorgt dat ik scherp blijf en kan schakelen in mijn manier van voorjagen. Degene die me altijd betrapt op iedere fout die ik maak, en dat is Beard.
Het voortdurend zoeken naar de juiste balans, en de vele blikken in de spiegel van mijn hond is een mooi leerproces wat nooit eindigt. Iedere hond heeft zijn of haar eigen spiegel en het is aan ons om daar dankbaar gebruik van te maken.

Ik wens iedereen een mooie sportieve Nimrod toe. Allemaal heel veel succes op de 14e

Rico van der Scheer

Mijn naam is Rob Schmidt. Ik ben getrouwd met Ingrid en samen hebben we vier kinderen. Drie zonen van 17, 15 en 11 jaar en een dochter van 13. Samen runnen we een melkveehouderij in de Krimpenerwaard in Zuid-Holland.

Rakker (Go Back Beauly) is mijn tweede labrador, echter mijn eerste hond waarmee ik actief aan wedstrijden deelneem. Na het volgen van de KNJV-training bij de jachthondengroep Gouda ben ik vrij actief met Rakker gaan jagen.

Toen ik een uitnodiging kreeg van de fokker, Korstiaan Kleijwegt (Go Back Gundogs), om een trainingsseminar te volgen, ben ik enthousiast geworden om verder met Rakker te gaan trainen. Vervolgens ben ik gaan trainen bij Marianne van Soest (Cerbel Gundogs) en met name de vrijdagen die we samen op pad gingen hebben een goede basis gelegd voor het niveau waarop we nu staan.

Rakker is een gemakkelijk te trainen hond met een zacht karakter, die alle trainingen vrij eenvoudig oppakt. Ze heeft een ongelofelijke wil om te werken! Samen met Rakker heb ik inmiddels al heel wat wedstrijden gelopen in binnen- en buitenland en ik geniet van het werk dat zij laat zien.
Eigenlijk is het een hond die bewezen heeft op alle disciplines van de jachthondensport uit de voeten te kunnen. Het meest geniet ik nog steeds van haar als we samen op jacht zijn en zij al het geschoten wild feilloos binnen brengt en als ik een keer mis schiet, dat zij gewoon rustig naast me blijft zitten.

Graag maak ik van de gelegenheid gebruik om wat mensen te bedanken. Jan Verburg, die mij heeft geattendeerd op het nestje pups dat beschikbaar was. Korstiaan Kleijwegt, de fokker van Rakker. Mike Mulch, die samen met Korstiaan de trainingsseminar georganiseerd heeft, die voor mij de aanzet was om verder te gaan trainen.
Marianne van Soest, van wie ik heel veel geleerd heb. Rinus Heijmans en Roy Ehbel, trainingsmaatjes waar je ook nog mee kunt lachen.

Mijn dochter Sanne, die altijd mee gaat naar de wedstrijden. En dan, last but not least, mijn vrouw Ingrid, die ondanks het feit dat ze nooit goed gooit en meestal verkeerd staat, toch altijd weer mee gaat als ik eens een keer hulp nodig heb bij de training.

Nu dus de uitnodiging voor de Nimrod: we kijken er naar uit!
Ik wens een ieder een mooie dag en veel succes!

Tot de 14e!

Ik ben Hubert van Veen en mijn hond is een Weimarse staande korthaar genaamd Meander Youleasa it Yoentje Aymar. Zeg maar YOENTJE. Inderdaad het is een leasehond. Ik lease de hond van mijn echtgenote Annemarie. Zij heeft zelf nog twee honden: Heidewachtels.

Het jachthondenvirus heeft mij zo'n twintig jaar gelden al besmet toen ik met mijn eerste Weimaraan de jachthondencursus van de KNJV ging doen als een soort bewegingstherapie voor baas en hond. Van het een kwam het ander, en na een jaar was er een jachtakte en een geweer. We hebben leuk meegejaagd en veel geleerd.

Yoentje is bij ons gekomen in 2005 nadat de vorige Weim was verongelukt en mijn vrouw voor mij de knoop doorhakte en deze leasehond aanschafte. Yoentje is een nicht van Tessa, die twee jaar geleden haar AA-diploma haalde. Yoentje bleek ondanks dat ze er helemaal niet speciaal voor was gefokt een geweldige aanleg te hebben voor het jachtwerk.

Wij trainen bij Multidog en hebben daar veel steun van medecursisten Jaap, Arnaud, Joep, Annelot, Gert, Dory, Rauk, Egbert, Corry, van trainingsmaat Frans en anderen en natuurlijk van Arno zelf.

En nu staan we – na vorig jaar de uitnodiging te hebben afgewezen – voor de ultieme uitdaging: de Nimrod. We willen laten zien dat ook met een onwillig lichaam en een niet speciaal daarvoor gefokte wedstrijdhond, wij toch mooi hondenwerk kunnen laten zien.

Wij wensen alle deelnemers een vooral sportieve dag toe!

Mijn naam is Els ten Vergert en ik woon samen met mijn man, Hans Kingma, en 3 labradors in Zuidwolde (Gr.). De uitnodiging voor de NIMROD kwam als een verrassing. Ik had er dit jaar nog niet opgerekend en wilde eigenlijk proberen volgend jaar een kansje te wagen. Maar het liep allemaal anders. Ik werd dit jaar al uitgenodigd en ik moest een beslissing nemen. Na overleg met trainers en trainingsmaatjes heb ik de knoop doorgehakt. Ik ga dus met mijn labrador Kelly naar de NIMROD en ben daar enorm trots op.

In het voorjaar van 2007 kwam Kelly in mijn leven. Wim Reinders en mijn man reisden naar Philip Turner, in Ierland, om haar op te halen. Toen Kelly eenmaal voet op Nederlandse bodem had gezet, liet ze duidelijk weten dat we niet meer om haar heen konden. Ze toonde zich een zeer zelfbewuste hond. Voor niets en niemand bang, ongehoord ondeugend maar wat een geweldige werkhond. De eerste 2 jaar van haar leventje heb ik menigmaal gedacht dat ik haar uitdagende karaktertje niet de baas zou kunnen worden.

Op trainingen werkte ze altijd keihard en deed met gemak de moeilijkste proefjes. Maar, oh, oh, wat was ze stout! Soms rende ze plotseling met een dummy in de bek weg en zagen we haar op 100 meter haar eigen feestje vieren. Ook is ze een expert in het razendsnel stelen van hele appeltaarten of andere lekkere dingen uit tasjes en rugzakjes en schrokt ze deze vervolgens in een paar seconden naar binnen. Mede door deze combinatie van karaktereigenschappen, enerzijds heel hard en goed kunnen werken en anderzijds haar ondeugende kant, is Kelly een hond waarmee je geweldig wedstrijden kunt lopen, maar ook enorm kunt lachen (...).

Toen Kelly nauwelijks 1,5 jaar was, haalde ze haar eerste B-diploma en behaalde meteen de 1e plaats. Daarna herhaalde dat resultaat zich nog vele keren. Toen ze 2,5 jaar was, deed ik voor de eerste keer met een MAP mee. Nou, dat was echt iets voor Kelly. Ook nu weer haalde ze prachtige resultaten en we gingen verder trainen voor het begeerde A-diploma.

Kelly was 3,5 jaar toen we bij de eerste poging meteen succes hadden. We haalden dat jaar mooie A-diploma's met hoge punten. Dat smaakte naar meer dus we gingen dat jaar ook maar direct een aantal MAP's in de A lopen. Ook nu weer was het volop genieten van Kelly haar werklust en behaalde ze prachtige resultaten en prijzen in de MAP.

In februari van dit jaar is Kelly 4 jaar geworden. Mijn plan voor dit jaar was om veel wedstrijden te lopen zodat we beiden ervaring zouden opdoen voor de NIMROD van 2012 ..... Ook wilde ik vooral breed trainen zodat Kelly in verschillende situaties leerde werken. In het voorjaar heb ik een aantal workingtests bij verschillende rasverenigingen gelopen. Ook nu weer behaalden we prima resultaten, waardoor we ons kwalificeerden voor de Artemis. In het najaar begonnen de MAP's. Met veel plezier hebben we er een redelijk aantal gelopen met constant goede resultaten. Dit laatste was dan ook een belangrijke reden om "ja" tegen de uitnodiging voor de NIMROD te zeggen. Haar prestaties waren geen toevalstreffers!

Bovengenoemde resultaten had ik nooit gehaald als ik niet getraind had bij en met mensen die enorm veel verstand hebben van jachthonden en -training. Ik denk hierbij vooral aan Willy Walbeek, Sytze de Jong, Dick Heijman, Gerard van Beek, Gerard van de Heuvel en Theo Cornelissen. Ik heb heel veel van hen geleerd! Ook wil ik de vele helpers bedanken die met veel geduld op de trainingen assisteerden. Helpers, jullie zijn echt onmisbaar! Van mijn trainingsmaatjes heb ik geleerd dat er vele wegen naar Rome leiden, ook in de jachthondensport. En hoe belangrijk het is om naast het serieuze werken met je hond ook vooral plezier met elkaar te hebben. Mijn trainingsgroepje bij de jachthondenschool Konsequent is super blij omdat niet alleen ik maar ook de Konsequenters Jan Weijers, Marty Vreugenhil en Willeke van Eerden zijn uitgenodigd voor de NIMROD.

Tot slot, wil ik alle NIMROD deelnemers heel veel succes wensen. Laten we er vooral een sportieve en onvergetelijke dag van maken.

Els ten Vergert

Je wensen zijn het voorgevoel van hetgeen je kan bereiken. Goethe.

Tuurlijk wil ik graag een berichtje schrijven! Al was het alleen maar om eindelijk alle helpers/sters, keurmeesters en andere organiserende lieve mensen voor en achter de schermen te bedanken, die het ons mogelijk maken om van deze kilometersvretende sport te genieten. Of zoals een leek laatst zei: "Kan die hond het nou nog niet?"

Twee jaar terug al een uitnodiging ontvangen. Trots, dat wel, maar moeten weigeren. En nu, na twee zeer roerige mappenseizoenen, mijn fel begeerde diploma's! Dus u begrijpt dat ik mijn Nimrod al bijna liep, daar in Neede!

Neem een Griffon Korthals en als je andere plannen hebt dan waarvoor ze geboren zijn, n.l. jagen/veldwerk, dan heb je nooit meer een dull moment. Als het klikt zal ze al die 'spelletjes' uit liefde voor jou meestal meespelen. Maar de passie bewaart ze voor het echte werk, JAGEN! (Dank Otto en Hans).
Daarnaast een mens- en kindvriendelijkheid die oneindig is. Maar ook een oorspronkelijke erfbewaker en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Iets over mezelf: ik ben een gelukkig mens, moeder en oma van nog maar 71. Amber is mijn eerste hond all the way. Ze zeggen, je moet drie keer een huis bouwen om het goed te doen en zo zal het ook wel met het voorjagen zijn. Wat moet ik nog veel leren en wat helpt Amber mij vaak uit de brand!

Graag bedank ik alle lieve mensen die ik in deze grandioze sport heb ontmoet en waarvan ik heb mogen leren, al die mooie uren in de natuur. Ik noem er een paar: mijn mentor van het eerste uur: Willy Walbeek, Theo Cornelissen, Gerard van Beek en Dick Heijman.

Ik wens ons allemaal een mooie Nimroddag en voor straks

Fijne Feestdagen!

Marty

P.S. Die kleine gele is een KNGF-hondje die ik het afgelopen jaar heb mogen opvoeden.

Graag voldoe ik aan het verzoek om mij voor te stellen. Ik ben Jan Weijers en in mijn jeugdjaren heb ik op hoog niveau de judosport beoefend. Mijn judoprestaties hebben geresulteerd in een nominatie voor de Olympische Spelen, die ik helaas door een blessure aan me voorbij moest laten gaan! Door verslechtering van mijn knie moest ik helaas de actieve judosport verlaten. Ik zet mij nog steeds in voor de judosport en ben voorzitter van de Stichting Top Judo Nijmegen. De Stichting heeft Europese kampioenen geleverd en momenteel staan er 2 genomineerden klaar voor de Olympische Spelen 2012 in Londen.

Na mijn actieve judosportverleden ben ik gaan werken in het bedrijfsleven. Ik ben eigenaar geweest van een verfgroothandel die ik inmiddels verkocht heb. Omdat het sporten mij in het bloed zit heb ik me later gericht op het beoefenen van de hardloopsport en ben ik marathons, triatlons en ultralopen gaan doen. Ook dit kwam me uiteindelijk duur te staan, want mijn knie is dusdanig versleten, dat ik ook deze sportieve invulling vaarwel moest zeggen.

Met mijn eerste hond, een bruine labrador (Chica) heb ik in 2006 de jachthondensport ontdekt en veel getraind en geleerd. Een lieve, stabiele hond, maar helaas te weinig passie. Inmiddels werd ik steeds enthousiaster en ben me gaan oriënteren op de aanschaf van een wedstrijdhond. Toen kwam Abbotsross Maghera (Fellow) in mijn leven. Geb. 01-05-2008.

Een kleine dondersteen en een puppy met veel pit waarbij het jachtinstinct letterlijk in de genen zit! Maar bovenal een lieve, aanhankelijke en intelligente hond. Een feest om elke dag met haar te wandelen, te knuffelen en uiteraard te werken! Een hond met bijzonder veel passie, gezien de resultaten die ze in 2010 al op zeer jonge leeftijd behaalde. Met als eindresultaat een uitnodiging voor de Nimrod. Na zorgvuldig overwegen heb ik daar toen voor bedankt, juist gezien haar jonge leeftijd!

Ook 2011 is weer een prachtig wedstrijdjaar voor ons geweest, waarin Fellow wederom zeer goed heeft gepresteerd. En ook nu zijn we uitgenodigd om mee te doen aan de Nimrod. Ik ben zeer trots en heb de uitnodiging met veel enthousiasme aanvaard.

Toch wil ik uitspreken dat dit met gemengde gevoelens gepaard gaat, omdat het helaas een eenmalige deelname betreft en ze zich niet meer kan kwalificeren voor de Nimrod, ook al zou Fellow volgend jaar weer schitteren in de MAP's. En zo kom ik weer terug bij het begin van mijn verhaal. Juist door mijn passie voor de sport roept de eenmalige deelname vraagtekens bij mij op. Zou het niet mooi en vooruitstrevend zijn als de regelgeving hieromtrent, die al vele jaren vastligt, eens kritisch bekeken wordt!

Het is m.i. zonde dat de honden met opnieuw bewezen kwaliteiten zich niet meer kunnen kwalificeren voor de Nimrod, omdat de regels dat niet toestaan. Concurrentie houdt het wedstrijdniveau hoog en draagt bij aan het instandhouden van de kwaliteit van deze prachtige wedstrijd voor de hond en zijn voorjager.

Op 14 november zal ik met trots en veel plezier deelnemen aan de Nimrod en wens alle voorjagers en hun honden veel succes! Laten we er samen een mooie en sportieve dag van maken.

Jan Weijers

De dames van Dreamweaver lieten dit keer al vroeg weten dat er wel weer een verhaaltje moest komen van alle Nimrod deelnemers. Zo kom ik er niet onderuit, ook al zou ik dat willen (en dat wil ik echt niet). Ik ben ontzettend trots dat ik naar de Nimrod mag gaan en iets kan vertellen over mijn geweldige gele Labrador Pien the second off april en van het avontuur dat eraan vooraf gegaan is.

Eerst even iets over mijzelf. Mijn naam is Aldo Winkels, ik kom uit Vriezenveen (Twente), ben 48 jaar en gehuwd met Erna. Wij hebben twee dochters. Thuis hebben wij vier Labradors, van 13, 10, bijna 7 (Pien) en Emma van 2,5 jaar oud en twee katten. Ik ben caravan- en campermonteur, helaas momenteel gedeeltelijk werkloos.

Onze Labradors hebben wij zelf gefokt en dat avontuur begon 10 jaar terug. We proberen altijd iets te vinden tussen mooi en ook nog leuk werkend, maar vooral gezond. En ik denk dat we dat bij onze laatste drie nesten hebben gevonden.

Pien was vanaf het begin een geweldige hond. Ze liet vaak liet zien dat ze alles aankon (dat was meteen ook de eerste valkuil). Ze ging met hele grote stappen vooruit en ik ging daar met nóg grotere stappen achteraan. Dat ging lang goed, al lukte alles zeker niet in één keer. Maar als het goed ging, ging het ook écht goed.

	foto: Jeroen van Vliet (www.jeroenfotografie.nl)

Toen Pien drie jaar was zijn we gaan trainen voor het A-diploma en dat ging niet zoals het moest. Pien moest ook op afstand gaan luisteren en dat ging echt niet. Vele uren zijn we in het veld geweest om dit toch te bereiken. Helaas lukte het ons maar niet om dat felbegeerde A-diploma te halen. Op de workingtesten (B2) liet ze zich goed zien, maar als je verder wilt moet je toch dat A-diploma hebben. We trainden hard, maar groeiden steeds verder uit elkaar en Pien liet alles liggen. We kwamen er maar niet uit.

In de winter van 2009 kon ik gaan trainen bij Jachthondenschool De Apporteur (van Sander de Graaf). Mijn bedoeling was om hier de winter door te brengen en ik hoopte dan Pien weer op de rails te hebben, zodat ik daarna gewoon weer bij Theo Terra (K.N.J.V Groenlo) verder zou kunnen trainen. Sander zag dat echter anders en liet mij al gauw weten dat ik ook in de zomer bij hem moest blijven trainen. Samen met Sander hebben we Pien daarna gekregen waar ze nu staat. Het A-diploma kwam pas in 2010, maar er lag een goede basis om verder te gaan. In 2010 hebben we ook nog een aantal Maps kunnen doen maar helaas hebben we die niet gehaald.

In 2011 moest het wel gaan lukken. Op de WT A liet ze zien dat het wel leuk ging en ik schreef mij in voor een aantal Maps. We haalden onze eerste Map in Ommen dit jaar en meteen een eerste plaats. Mijn tweede Map haalde ik in Neede en ja hoor, een tweede plaats. Het bleek genoeg voor deze uitnodiging!

Sander de Graaf: jij gaf mij en Pien het vertrouwen terug dat we nodig hadden! Jij wist van ons weer een team te maken. Geweldig, maar vooral heel erg bedankt!

	foto: Arista fotografie

Ook wil ik nog een aantal mensen bedanken die mij en Pien vanaf pup hebben laten groeien.
Wilma en Marcel Thijert, voor de puppytest en het advies omtrent de keuze en voor de wintertrainingen in Bussloo. KNJV Vriezenveen, Bruin Kikkert, die mij als eerste wist te vertellen dat ik een geweldige hond had waar ik mooie dingen mee ging halen.
Retriever Groep Borculo, Robert Bolschenbroek K.N.J.V Apeldoorn, Theo Terra (ex Nimrod deelnemer), Wilma te Raa (ex Nimrod deelneemster) en Wim te Winkel voor zijn scherpe trucjes. Maar ook alle medecursisten van de Apporteur die mij regelmatig bij elkaar hebben geveegd en mij weer de moed gaven om door te gaan.
Ook de sponsors wil ik bedanken. Zij hebben mij dit jaar goed gesteund en door hen kon ik dit jaar de proeven lopen.

En dan natuurlijk mijn vrouw Erna en mijn dochters die elke keer maar weer de verhalen aan moesten horen van de trainingen die dan weer niet goed waren gegaan. Ze werden af en toe gek van ons.

14 November zal voor ons een onvergetelijke dag worden, we gaan er zeker een geweldige dag van maken. Wij gaan ontzettend onze best doen om alle apporten binnen te halen en deze dag nog mooier te maken dan dat hij nu al is.

Verder wens ik natuurlijk iedere deelnemer een geweldige, maar bovenal een sportieve dag toe.

Aldo Winkels en Pien the second off april